Ribadeo
O primeiro poboado do Cantábrico
Dos primeiros poboamentos en terras do actual municipio ribadense hai unha ducia de vestixios arqueolóxicos, entre os que destacan dous, ambos na parroquia de Vilaselán: o Castro das Grobas, e o asentamento paleolítico de Louselas, xacemento de aluvión, onde foron achados máis de 200 obxectos de produción humana, asentamento cuxa exploración está inacabada. Os especialistas consideran que é o xacemento máis antigo de cantos foron descubertos ata o de agora na costa cantábrica, pois data de hai 300.000 anos.
Pertencentes á cultura megalítica temos no municipio as Mámoas de Rego de Mel (Remourelle). As mámoas son acumulacións artificiais, xeralmente de forma circular, de terra e pedras. Adoitan presentarse de forma brusca sobre o terreo e a súa función era acoller un ou varios enterramentos. Encadradas no período neolítico, están datadas entre o 6.000 e o 3.000 a. C. Están formadas por un conxunto de tres túmulos. O de maior tamaño ten unha altura de 1,70 metros, o segundo sobre 1,50 e o terceiro e máis pequeno uns 0,60 metros.
Nas inmediacións das Fádegas (unha horta das Anzas) na parroquia de Covelas, e datados en torno ao 3.000 a. C., podemos visitar os Petróglifos “As Fádegas – As pisadas do Encanto”. Constan de 11 pegadas de distintas medidas e dúas cazoletas (ocos escavados na superficie das rochas) e trátase dos primeiros petróglifos podomorfos (con forma de pé) atopados na Mariña.
No termo municipal tamén atopamos numerosos castros tanto de interior como costeiros ou de litoral. Un castro é un tipo de poboado fortificado da época prerromana. Estaba formado xeralmente por construcións de planta circular protexidas por un ou varios foxos e murallas que rodeaban o recinto habitado.
Ademais do xa mencionado Castro das Grobas, destaca tamén a existencia do Castro de Meirengos (A Devesa), o Castro da Pumarega ( As Anzas) ou o Castro da praia dos Castros.
