Pazo de Miranda
A vinculación dos Miranda con Ribadeo é antiga. Xunto con outras familias fidalgas, foron os maiores comerciantes marítimos de madeira durante os séculos XVI e XVII, con destino principal ós portos de Sevilla, Cádiz e Lisboa. Así mesmo, esta familia de armadores era moi coñecida polo comercio con liños do Báltico. Os Miranda emparentarán con outras grandes familias da época como os Osorio ou Villamil, chegando a ocupar importantes postos de responsabilidade na vila.
A señorial casa dos Miranda consta de baixo e dúas plantas, con tres balcóns con varanda de fundición enreixada e, nos baixos, de tres sólidos portalóns de madeira con molduras. A porta central de dobre folla, con montantes vidriados e cancela de forxa, é a de entrada á casa.
A fachada deste pazo está construída con cantería e ós lados do balcón central da primeira planta, na parte alta, atópanse dous escudos de armas labrados en pedra de mármore branco e en moi bo estado de conservación.
Durante os séculos XVI ó XIX, a fidalguía ribadense fixo un amplo uso dos brasóns, escudos que mostraban a súa liñaxe de ascendencia, colocándoos como elementos identificadores e ornamentais nas súas residencias e vivendas.
Neste caso trátase de dous escudos por antonomasia aristocráticos. Neles están representadas as familias máis notables de Gallaecia e por suposto do Estado, con brasóns anteriores á fidalguía medieval de España. Non necesitan timbrar os escudos de coroas ou cascos para falar da súa nobreza, pois as armas dos seus cuarteis falan por si soas. Ámbolos escudos dan fe das grandes liñaxes do matrimonio de D. Pedro Miranda, natural de Ribadeo, casado con Dª María Osorio de Navia, contendo no seu interior imaxes que nos falan dos ascendentes de cada unha destas familias.
Neste escudo podemos ver símbolos familiares como unha árbore con dúas cabras coméndolles as follas, un castelo ou unha lúa con estrelas que nos falan das liñaxes dos Sotelo e Luaces, entre outros.
No segundo cuartel deste escudo aparecen as cinco doncelas dos Miranda. Cinco bustos de doncela cos cabelos esparexidos de ouro, cargados no peito cunha venera de ouro. Alude ó Tributo das Cen Doncelas, armas que gañou Don Álvaro Fernández Miranda. Este nobre protagonizou en Petoburdelo (A Coruña) a liberación dun grupo de doncelas que ían ser entregadas ós emires de Córdoba como pago dun tributo de vasalaxe.
No escudo da parte esquerda atopamos elementos como chaves, flores de lis, rosas, lobos, dragóns ou aguias que nos falan das familias dos Quirós, Osorio e Aguiar.
