Esta construción, tamén coñecida como cabazo, celeiro ou espigueiro, é unha das máximas expresións da arquitectura popular galega. A altura da súa estrutura foi deseñada para impedir o acceso dos ratos e o paso da humidade.
Na zona de Rinlo, predominan hórreos con cuberta a catro augas con beirado, costais compostos por laxes, doelas e vigas de madeira entre cepas de cachotería libres ou con celeiro, atopándose todos en moi bo estado de conservación.